Ziek, ziek en nog eens ziek

Lieve allemaal,

Dit is alweer 1 van mijn laatste reisverslagen. Over precies een week zit in in de bus richting Nederland. Heel spannend en gek om weg te gaan, ik besef het me nog niet helemaal.

De laatste weken waren zeker niet de makkelijkste. Het begon ongeveer 3 weken geleden met Thandie die ziek werd. Van zaterdag tot woensdag was ze niet lekker. Maandag tot woensdag was ik de ziekenverzorgster omdat de Star en Mtha allebei werkten tot ´s avonds. Maandag was het nog wel leuk, ze was heel lief en rustte veel uit, geen probleem dus. Vanaf dinsdag werd het minder. Thandie werd heel chagerijnig en ik miste de daklozenlunch omdat ik op moest passen. Woensdagmiddag kwam Kayla ziek thuis, net toen Thandie ongeveer wat beter en gezelliger werd. Met een zieke Kayla had ik over Thandie niet kunnen klagen. Ik heb haar nog nooit zoveel horen huilen. Kayla was ziek van woensdag tot de volgende week dinsdag. Geluk bij een ongeluk was Star ook een paar dagen ziek zodat ik af en toe toch even de deur uit kon. Want op de weekenden na maakte ik dagen van meer dan 12 uur per dag, waarvan zo´n 3 uur bestond uit huilen. Gelukkig waren Star en Mtha heel dankbaar, ze zeiden elke dag een paar keer dat ze mijn hulp zo waardeerden en ik kreeg tussendoor wat extra geld of een extra vrije dag wat heel lief was. Toen we net dachten dat de ziekte wel weer een beetje het huis uit was werd Mtha ook nog ziek. Die bleef dus ook in die week een dag of 2 thuis van werk. Maar dit bleek toch iets ernstigers te zijn want afgelopen vrijdag werd hij zieker en zieker. De nacht van vrijdag op zaterdag sliep Carine bij mij, maar ´s ochtends vroeg maakte Star ons wakker want Mtha had dus heel erge pijn gehad en werd opgehaald door de ambulance. Of wij dan even op de kinderen wilden passen tot een vriendin van Star zou komen om de kinderen mee te nemen op een dagje uit. Was natuurlijk geen probleem. Het rare was dat Carine en ik allebei niks gehoord hebben van alles. Blijkbaar liepen er de hele nacht/ochtend mensen door het huis en ´s ochtends de dokter en de ambulance en we hebben gewoon helemaal niks gehoord :p. Diezelfde middag mocht hij weer naar huis maar ze hadden eigenlijk niks gedaan, alleen veel pijnstillers gegeven. Zondagnacht was het dus weer raak. Om 3 uur 's nachts werd ik weer wakker gemaakt met de mededeling dat er weer een ambulance voor de deur stond en of ik de kinderen weer over wilde nemen. Weer had ik niks meegekregen van de ambulance. Ik ben denk ik gewoon een hele vaste slaper haha. Inmiddels gaat alles weer goed, hij is geopereerd en mocht na een paar dagen weer thuis komen. Hopelijk is hiermee het hoofdstuk 'ziek' afgesloten ;). Ze willen al allemaal aan een pindakaas-dieet beginnen omdat ik de enige was die niet ziek was. Wie weet, misschien komt het wel door de pot pindakaas die ik per week eet ;P

Dit was al het negatieve wel weer van de afgelopen weken. Er zijn namelijk ook heel veel leuke dingen gebeurd. Met stipt op nummer 1: Ik ben GESLAAGD!! Heel blij om dat certificaat nu te hebben, een mooie afsluiter van alle leuke cursussen! Als slagingscadeautje heb ik van Star hele leuke oorbellen gekregen, heel lief :).

Ook weer hele leuke weekenden gehad. Twee weken geleden ging ik zaterdags naar Londen. Ik wilde nog graag Westminster Abbey zien. Dus 's ochtends stapte ik in de metro om die even te bekijken om daarna af te spreken met Marije. Supertoevallig kom ik ergens middenin Londen Carine tegen in het metrostation die zat te wachten op haar bezoek uit Nederland. Londen lijkt groot, maar is dan toch heel klein ;). 's Middags dus op weg naar Marije. Eerst even wat gedronken en daarna op weg naar Greenwich, want Marije had gehoord dat daar een kabelbaan was waarmee je over de Thames ging en over Londen kon uitkijken. Ik had gewoon een leuk kabelbaantje verwacht die een paar meter de lucht in ging, maar dat was het dus niet. Het was echt superhoog! Nu ben ik niet zo'n fan van hoogtes en vooral niet als ik bungel aan een te dun draadje in schommelend karretje aangezien Marije het leuk vond om heen en weer te lopen om foto's te maken, maar ondanks dat was het wel echt heel leuk. Daarna gingen we nog even naar Carine en David en Pieter-Auke toe die een weekendje in Londen waren en hebben we samen nog iets gedronken. Hele leuke dag gehad dus!

Volgende weekend was ook weer heel leuk. Vrijdag had ik onverwacht een dagje extra vrij dus ging ik (weer) naar Londen. Tot een uur of 4 zelf geshopt in Oxford street en heerlijk in het zonnetje gezeten met een ijsje op Trafalguar Square terwijl er allemaal straatartiesten bezig waren. Als je het (net als ik) leuk vind om mensen te kijken is dat het ideale plekje. Om een uur of 4 ging ik met Carine naar Camden Town. Heel leuk om weer eens echt samen af te spreken aangezien we elkaar sinds oud en nieuw telkens maar heel kort gesproken hebben. Na Camden Town gingen we door naar Primrose Hill. Dat is heel dicht bij Camden in de buurt en dat is een heel groot park met een nog grotere heuvel waar je over heel Londen kon kijken. Vooral op zo'n mooie dag als die is dat heel gaaf. 's Avonds ging Carine met mij mee terug en bleef ze gezellig slapen zodat we de volgende dag samen naar Oxford konden. Ook daar een hele leuke dag gehad en nog lekker gegeten bij Nando's.

In de eerste periode van mijn tijd in Engeland kwam ik in Oxford een 17-jarige jongen tegen die bij de ingang van een supermarkt stond te bedelen om geld. Daar heb ik toen nog een tijdje mee gepraat en later ben ik hem nog best vaak tegengekomen. Hij heeft geen plek om te slapen, geen geld en hij kan niet naar zijn familie. Ik zag hem dus ook weleens buiten zijn 'bed' klaarmaken voor de nacht als hij niet genoeg geld had om naar een opvang te gaan (die 7 pond kost). Nu is er nog een man die ik ook al wel vaker heb gezien en een kort praatje mee heb gemaakt die altijd op hetzelfde plekje zit. Een tijdje geleden moest ik me weer eens haasten voor de bus dus ik ging snelwandelend naar de bushalte en ik zie die meneer weer op zijn vaste plekje zitten. En toen zag ik die 17-jarige jongen langs hem lopen. Maar terwijl heel winkelend Oxford langs de man heenliep, gaf de jongen hem wat geld. Terwijl hij zelf niets meer heeft dan een rugzak. Ik vond het zó bijzonder om te zien, ik moest gelijk denken aan het Bijbelverhaal van de vrouw die haar laatste cent gaf aan de kerk en dat die cent veel meer waard was dan het geld dat de Farizeeën gaven, aangezien die zoveel te besteden hadden.

Ook in de daklozenlunch kwam er een aardige mevrouw die geen plek heeft om te wonen en op straat leeft. Alhoewel de meesten die daar komen niet altijd al te fris ruiken, stonk deze vrouw toch wel heel erg. Ondanks dat was ze in een goed humeur en zat ze in uitgebreid te vertellen over haar kat die altijd bij haar kwam (zijn naam was Rolo ;P) en haalde ze ondertussen een tasje tevoorschijn. Ze had namelijk wat spullen gekocht voor Rolo. Speciale brokjes, speciale snoepjes en toen kwam ie: kattenshampoo van 10 pond. Omdat hij zo stonk en dat wilde ze niet, zei ze er nog bij.
Wijze lessen dus, als ik de neiging heb om iets niet voor een ander te willen doen denk ik aan deze twee bijzondere mensen en dan moet het goed komen.

Sinds Mtha ziek is geworden is hier heel veel bezoek over de vloer. Met sommigen kan ik het gelijk heel goed vinden en met anderen weer wat minder. Leuk is dat ze vaak wat meebrengen. Zo hadden we eten van de buurvrouw en kreeg ik gisteren van iemand (ben haar naam vergeten, oeps) een pakket met een groot paasei en M&M's. Mij hoor je dus niet klagen ;).

Over precies een week, rond deze tijd, zie ik mijn familie weer. Daar heb ik natuurlijk heel veel zin in, maar als ik me dan bedenk dat ik na 7 maanden hier weg ga is het toch wel heel vreemd. Afscheid nemen is al een beetje begonnen, ik heb al van wat mensen afscheid moeten nemen en ik begin er inmiddels echt een hekel aan te krijgen. En dan denk ik nog niet eens aan het afscheid van mijn inmiddels 2e familie. Hopelijk heb ik deze zomer de tijd om ze nog een paar dagen op te zoeken, maar dat zien we dan wel weer.

Bedankt voor het lezen weer en tot heel snel!

Liefs,
Marijke