Twee maanden Engeland

Lieve allemaal,

En dan zit er alweer een derde op. Ik zit nu al 2 maanden/9 weken in Engeland en ik heb het nog steeds naar mijn zin. Ik moet zeggen dat ik mijn eigen verwachtingen te boven kom. Ik had verwacht in deze twee maanden heel veel heimwee te hebben en echt terug te verlangen naar mijn familie/vrienden en Urk. Dit is me heel erg mee gevallen. Natuurlijk mis ik alles wel, maar op een goede manier. Hier ben ik heel erg blij mee, want dat maakt deze ervaring alleen maar leuker.

Vorige week was ontzettend druk. Star moest veel werken en net die week was het schoolvakantie hier. Dus ik had ze zo'n 11 uur onder mijn hoede, drie dagen achter elkaar. En dat viel toch wel even tegen. De kinderen waren heel lief, maar ik moest ze wel de hele dag zien te vermaken. Op de derde dag hadden we de hele buurt al verkend, het speeltuintje begon te vervelen en waren al mijn knutsel- en tekenideeën ook wel op. Ik was dus blij dat Star er donderdag weer was en ik dus een halve dag vrij had. Wel gingen we met z'n allen naar het zwembad die dag, dus dat was heel leuk. Vrijdag had ik ook vrij omdat ik al zoveel uren had gemaakt dus toen ben ik na mijn cursus heerlijk gaan winkelen in Oxford. Voor de rest had ik een rustig, maar wel leuk weekendje.

Nu er een derde opzit, is het wel tijd om terug te kijken naar de afgelopen maanden en wat ik allemaal al geleerd en gedaan heb.
Ten eerste heb ik veel leren eten. Ik was een ontzettend moeilijke eter en ik lustte alleen de 'kost' van mijn moeder. Ik lustte geen aparte dingen, maar ook eieren, paprika, ui, fruit in het algemeen en ga zo maar door vond ik ook niet lekker. Op 1 of andere manier heb ik hier de knop om weten te zetten en bak ik hier vaak een eitje voor mezelf, eet ik mandarijnen aan de lopende band, gooi ik overal ui doorheen en eet ik grote stukken paprika. Ook proef ik van alles, iets dat ik ook nooit deed. In dat opzicht ben ik dus al veel gegroeid.
En daarbij ook in het koken. Voordat ik wist dat ik au-pair zou worden kookte ik echt bijna nooit en nadat ik dit wist en me een beetje wilde voorbereiden heb ik hoogstens 5 keer gekookt. Veel ervaring had ik dus niet. Nu kook ik veel vaker en begin ik er ook steeds meer plezier in te krijgen. Vooral als ik veel complimentjes krijg over 'mijn' eten geeft me dat echt een goed gevoel.
Op het gebied van kinderen heb ik ook al veel geleerd. Ik weet veel beter hoe ik ze naar me kan laten luisteren. Eerst probeerde ik ze telkens op te dragen wat ze doen moesten, maar het werkt bij Kayla en Thandie veel beter om ze te vragen wat ze willen doen en dat aan te passen aan wat ik van ze verlang. Ook probeer ik ze veel aandacht te geven. Star zei namelijk dat ik mijn klusjes niet hoefde te doen als de kinderen op school waren, maar dat het ook mocht terwijl de kinderen zichzelf vermaken. Maar dan merk ik dat ik te weinig aandacht aan ze geef en ze daardoor veel minder goed luisteren. Dus nu doe ik mijn klusjes als de kinderen er niet zijn en is de hele middag voor de kinderen en doe ik van alles met ze. En dan zijn het zo twee engeltjes. Ik merk dus dat ik mijn draai hierin echt heb gevonden en dat ik inmiddels een hele goede band met de meisjes heb gekregen en dat ze bijvoorbeeld ook naar mij komen als ze ergens mee zitten.
Ook ben ik sowieso veel zelfstandiger geworden. Ik was altijd een echte volger. Als we ergens met vrienden naartoe gingen regelden de anderen altijd alles en ik liep er maar achteraan. Toen we met de 'moas' naar Mallorca gingen heb ik al mijn belangrijke spullen aan een vriendin afgestaan en ben ik op Schiphol maar achter de rest aan gehobbeld. Nu zoek ik alles keurig uit, heb schema's op mijn mobiel en regel ik zelf dat ik van a naar b kom. Het metrosysteem is zelfs geen probleem meer en ik loop als een echte proffesionele gestresste Londenaar te rennen op de roltrappen om een minuut eerder met de metro te kunnen.
En ja, ook heb ik al veel geleerd in mijn Engelse taal. Het grote verschil is vooral dat ik zelfverzekerder ben in mijn praten en dat ik me veel beter uit kan drukken. Ik hoop dat ik in de komende maanden mijn Nederlandse accent eruit weet te werken en echt vloeiend Engels spreek.

Naast dat ik al heel veel geleerd heb (ik kan het lijstje nog wel aanvullen) heb ik ook al heel veel gezien en meegemaakt.
Zo ben ik al redelijk vaak naar Londen geweest en daar heb ik veel gezien, zoals Oxford Street, Trafalguar Square en Camden Town. Ik ben al naar 2 musicals geweest, al staat de Lion King nog steeds met vlag en wimpel op nummer 1 van mijn 'to do' lijst.
Ik heb meerdere keren afgesproken met andere au-pairs. Dit werkte de ene keer niet en de andere keer werd dit weer heel leuk. Ook daar leer ik weer van.
Mijn wekelijkse cursus in Oxford is nog steeds iets waar ik erg van geniet. Dat ligt vooral aan de leuke lessen en aardige au-pairs die ik daar ontmoet, maar ook aan de leuke sfeer in de stad zelf. Het is echt heerlijk om daar twee keer per week naartoe te kunnen gaan.
Bovenal heb ik ontzettend veel nieuwe mensen leren kennen. In de kerk, op cursus, in de taxi, op het busstation, enz. Ook dat is ontzettend leuk, omdat ik zoveel verschillende typen mensen heb leren kennen en daar leer ik ook zo veel van.

En dan natuurlijk de familie waar ik terecht ben gekomen. Zoals ik al zei bouw ik echt een band op met de kinderen en hebben ze nu al een speciaal plekje in mijn hart. Ook merk ik dat ze zich steeds meer aan mij beginnen te hechten, iets dat ik erg gaaf vind om te zien.
Maar ook met Star en Mtha heb ik een band gekregen. Mtha zie ik dan redelijk weinig, omdat hij zoveel werkt maar ik heb al wel goede gesprekken met hem gehad. Vooral met Star breng ik veel tijd door en ook met haar heb ik veel goede gesprekken gehad.
Ze behandelen me allemaal nog steeds als lid van de familie en betrekken me overal zoveel mogelijk bij.
Ik besef me steeds meer dat ik dan erg veel geluk heb met zo'n lieve en zorgzame familie, want omdat ik veel andere au-pairs spreek hoor ik toch ook wel wat rare verhalen. Zo vertelde 1 meisje dat zij heel strikt al haar uren moet vullen. Als ze een kwartier te weinig werkt op een dag, moet ze dat een andere keer weer inhalen. En als ze de ene week 34 uur werkt, moet ze de andere week dus 36 uur vullen.
Het grote verschil is dan vooral dat zij echt wordt gezien als werknemer en niet als familie. Natuurlijk proberen wij ook om rond mijn uren te blijven, maar omdat zij niet zo strikt is als ik een keer wat minder werk, ben ik ook de beroerdste niet om een week een paar uur extra te maken of om 's avonds na mijn 'werkdag' mee te helpen om een gordijn op te hangen. Ook zie ik wat ik doe niet als werken, dus het is heel lastig om dit in uren in te delen. Gelukkig maar, want zoals dat meisje zou ik het niet lang volhouden,

Dit verslag is veel langer geworden dan mijn bedoeling was en ik zou er nog steeds veel meer aan kunnen toevoegen, maar dat komt wel weer in mijn andere verslagen!
Conclusie is in ieder geval dat ik nog steeds heel gelukkig ben hier en dat ik hoop nog veel te doen, te zien en te leren de komende tijd.

Liefs,
Marijke